به گزارش استناد نیوز، آیین «۲۶ عیدِ ماه» یا آن‌گونه که مردم این خطه آن را می‌نامند، «عید مردگان»، رسمی دیرینه و معنوی‌ست که از سال‌ها پیش، نسل به نسل و سینه به سینه منتقل شده است. روزی که مردم، فارغ از شلوغی روزمرگی‌ها، راهی مزار عزیزانشان می‌شوند؛ با دستانی پر از قرآن، نذری و یاد، و با دل‌هایی آکنده از احترام و عشق.
رامین چاوله، دهیار روستای رجه از بخش مرکزی شهرستان سوادکوه، در گفت وگو با خبرنگار استناد نیوز با افتخار از این سنت دیرینه می‌گوید:از سالیان دور، این آیین سنتی که متعلق به ۲۸ تیرماه است، در کنار مزار آرامستان‌ها برگزار می‌شود. جمعیت زیادی در این مراسم شرکت می‌کنند و در کنار امواتشان، لحظاتی سراسر احترام و معنویت را می‌گذرانند.
چاوله با اشاره به ویژگی خاص این روز اضافه می‌کند: مردم به سر مزار درگذشتگان می‌روند، قرآن تلاوت می‌کنند، فاتحه می‌خوانند و حتی اطعام می‌دهند. مهمان‌نوازی در این روز معنای متفاوتی دارد؛ هر کسی که از کنار مزار عبور کند، پذیرایی می‌شود. این، اوج فرهنگ احترام و همبستگی در میان اهالی است.
او قدمت این رسم را بیش از ۱۵۰ سال عنوان کرده و آن را نشانه‌ای از وفاداری مردم به فرهنگ و ارزش‌های نیاکانشان می‌داند.
دهیار روستای رجه از توابع بخش مرکزی شهرستان سوادکوه همچنین با ابراز تأسف از عدم برگزاری برخی برنامه‌های امسال می‌گوید:برخی سال‌ها مسابقات فرهنگی و ورزشی نیز در کنار این مراسم برگزار می‌شد، اما امسال به‌دلیل ایام سوگواری اباعبدالله الحسین (ع) امکان اجرای آن فراهم نشد.
این آیین تنها مراسمی برای یادآوری مرگ نیست، بلکه بهانه‌ای‌ست برای زنده نگه داشتن پیوندهایی که زمان نتوانسته از بین ببرد. در این روز، مازندرانی‌ها با دل‌هایی لبریز از دلتنگی اما آرام، به استقبال سال نو تبری می‌روند؛ سالی که با یاد گذشتگان و دعای خیر زندگان، برکت می‌یابد.
در دنیایی که سنت‌ها به‌سرعت رنگ می‌بازند، «عید مردگان» همچنان زنده است؛ نه فقط بر خاک، که در قلب‌های مردمی که یادشان، هیچ‌گاه از یاد نمی‌رود.
