غلامرضا بهروان، نمونه ای موفق از ثبات مدیریتی در ورزش

به گزارش استناد نیوز به نقل از ماهنامه سراسری مقیاس؛ از سوابق غلامرضا بهروان علاوه بر بازی، نظارت و داوری بین المللی فوتبال که او را به عنوان عضو جداناشدنی بدنه ورزش معرفی می نماید، می توان به عضویت در هیات رئیسه فوتبال و سازمان لیگ، عضویت در کمیته مسابقات AFC، ریاست سازمان لیگ، عضویت در کمیته چمن مصنوعی فیفا، نایب رئیسی فدراسیون فوتبال و... اشاره نمود. در وصف توانایی های مدیریتی بهروان همین بس که در چندین دوره روئسای فدراسیون نتوانستند از نام او چشم بپوشند و همواره در رده های بالای فدراسیون به او مسئولیت های مهمی سپرده شد و اخیرا نیز طی حکمی به تاریخ 10 شهریورماه 99 به عنوان رئیس کمیته صدور مجوزهای حرفه ای فدراسیون انتخاب و مورد تایید کنفدراسیون فوتبال آسیا قرار گرفت، این مسئولیت با توجه به شرایط باشگاه های فوتبال ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است که با توجه به تجارب بین المللی، فدراسیون فوتبال بهروان را بهترین گزینه برای آن دانست.
بهروان مجموعه سوابق مدیریتی خود را توامان طی 20 سال ریاست هیئت فوتبال استان مازندران به کار بست و در کنار تیمی با انگیزه و جوان در این هیات، موجبات اتفاقات خوشایندی را در فوتبال و فوتسال مازندران فراهم نمود.
مازندران در همه رده های سنی در رشته های فوتبال، فوتسال آقایان و بانوان و همچنین فوتبال ساحلی در لیگ برتر دارای نماینده است. این استان از لحاظ تعداد تیم حرف های زیادی برای گفتن دارد و در حال حاضر بیش از 60 تیم در سطح استان فعال هستند.
همچنین در رشته فوتبال آقایان بیش از 70 بازیکن مازندرانی در تیم های مختلف لیگ برتری بازی می کنند که آمار خیره کننده ای به حساب می آید.
این موفقیت ها برخواسته از نگاه مدیریتی کلان و برنامه ریزی بلند مدتی می باشد که رئیس هیات فوتبال مازندران و همکاران این هیات ورزشی از سال ها پیش تدوین کرده و استعدادیابی برنامه ریزی شده ای است که در میان نونهالان و نوجوانان در دستور کار هیات قرار گرفت. استفاده و تعلیم افسران استعدادیاب و بازرسان فنی از اقدامات ارزنده ای بود که موجب شکوفایی فوتبال مازندران شده و اکنون از این استان به عنوان کارخانه بازیکن سازی یاد می شود.
متاسفانه به دلیل عدم وجود بنگاه های اقتصادی در استان و سرمایه گذار قدرتمند در بخش خصوصی، این استعدادها فعالیت خود را در تیم های مازندرانی ادامه نمی دهند و بعضا از سنین نوجوانی و جوانی به استانهای دیگر مهاجرت کرده و فعالیت ورزشی خود را ادامه می دهند که این موضوع می تواند مشکلاتی از بابت دوری از کانون خانواده ایجاد نماید و نیازهست تدابیری در سطح مدیریت کلان استان اندیشیده و با مشوق هایی سرمایه گذاران را به سرمایه گذاری در ورزش ترغیب نمایند.