به گزارش استناد نیوز، تقریبا از اردیبهشت سال 97 بود که قیمت ارز روند افزایشی پیدا کرد، این افزایش که در ابتدا شیب کندی داشت پس از مناقشات سیاسی و بد عهدی هایی که در خصوص برجام صورت گرفت و همچنین آغاز تحریم های یک جانبه آمریکا سرعت سرسام آوری به خود گرفت و به دنبال این سقوط آزاد ارزش ریال بازار و اقتصاد ایران به شدت لطمه دید و روز به روز شاهد افزایش قیمت گروه های مختلف کالایی و غذایی بودیم، در این بین عده ای از کارشناسان اقتصادی و بسیاری از مردم دلیل بی ارزش شدن پول ملی را منفعل ماندن دولت و بانک مرکزی در واکنش به موقع نسبت به این تغییرات و شرایط بحرانی بوجود آمده می دانستند و عده ای نیز پا را فراتر گذاشته و افزایش قیمت دلار را حربه دولت برای تامین منابع ریالی خود و تسویه بدهی های خود به بخش های مختلف اقتصادی و سرمایه های بانک ها عنوان می کردند و مسئولیت کامل را متوجه دولت دانستند.
اما باید توجه داشت یکی از مهمترین موضوعات تعیین کننده قیمت در بازار میزان عرضه و تقاضا است، متاسفانه در ایران این موضع باب شده است که قیمت هر کالایی سیر افزایشی پیدا می کند (برخلاف کشورهای توسعه یافته که شروع به تحریم خرید می نمایند) تقاضا برای خرید در بین مردم بالا می رود، و همین پیشی گرفتن تقاضا بر عرضه باعث تشدید گرانی شده و اوضاع روز به روز بدتر می شود. البته در این خصوص هم نمیتوان تقصیر را صد در صد متوجه مردم دانست، چرا که این نگرانی مردم به زندگی خود ناشی از بی اعتمادی به سیاست های دولت نسبت به اقتصاد است. در مورد دلار هم پس از محرک های اولیه که موجب افزایش تدریجی قیمت شد این تقاضای مردم برای تبدیل ریال به دلار بود که باعث تقویت ارزش دلار و سقوط آزاد ریال شد.
اما در 2 روز گذشته بعد از گدشت چندماه ورق برگشت! دولت وارد صحنه شد و به بانک مرکزی اجازه عرضه ارز به بازار و سامانه نیما را داد، موضوع مهم دیگری که دولت برای ساماندهی به بازار ارز انجام داد حذف رانت پتروشیمی ها بود، پیش از این پتروشیمی ها که با در اختیار داشتن منابع ارزی عظیم نقش مهمی در اقتصاد ایران دارند دلار را با نرخ 3800 تومانی تحویل می گرفتند و با دور زدن سامانه نیما آن را در بازار آزاد می فروختند! همین اقدامات دولت در کنار توافقاتی که درخصوص اجرای کامل برجام با اروپایی ها صورت گرفت موجبات شوک به بازار ارز و نزولی شدن قیمت را فراهم کرد، اما پس از آن باز هم خود دارندگان دلارهای خانگی یعنی مردم بودند که از ترس سقوط ارزش دلار و از دست دادن سرمایه خود وارد عمل شدند! مردم به سرعت تصمیم گرفتند دلارهای خود را وارد بازار کرده و به ریال تبدیل کنند! این اقدام بازهم تعادل عرضه و تقاضا را برهم زد، اما اینبار در جهت عکس چندماه گذشته، با وارد شدن دلارهای مردم به بازار برای فروش عرضه از تقاضا پیشی گرفت و باعث افت شدید قیمت دلار شد.
اما سوال مهمی که مطرح می باشد این است که این روند نزولی تا چه زمانی ادامه خواهد یافت؟ در پاسخ باید گفت که به نظر می رسد تا زمانی که دولت به سیاستی که در پیش گرفته ادامه دهد، پتروشیمی ها منافع خود را در پایین آمدن قیمت دلار ببینند، مناقشات سیاسی جهان و مسئله راهکارهای اروپایی ها برای حمایت از برجام و رابطه با ایران با موفقیت پیش برود و مردم نیز همچنان فروشنده دلار باشند باید منتظر کاهش قیمت ها باشیم، البته نباید انتظار رسیدن به دلار 4 هزار تومانی را داشته باشیم و انتظار اقتصاددان ها در این شرایط دلار 8 تا 9 هزار تومانی است، اما از سویی دیگر اوضاع اقتصادی ایران شرایط مساعد و با ثباتی ندارد و ممکن است با تلنگری که شاید تحریم های جدید آمریکا در آبان ماه باشد ورق برگردد، تا زمانی که مردم به بازی با دلار به عنوان سرمایه گذاری و کسب سود نگاه می کنند نمی توان انتظار ثبات در بازار را داشت، دولت باید تمام تلاش خود را بکار بگیرد تا ثبات را به بازار برگرداند تا مردم سرمایه خود را از بازار ارز خارج نمایند و این تنها در صورتی ممکن خواهد بود که دولت موفق شود حداقل برای چندماه ثبات را ایجاد نماید.
