رعایت الزامات بهداشتی ، راه پیشگیری از ابتلا

به گزارش استناد نیوز، تب شالیزار با نام علمی (لپتوسپیروزیس) یکی از بیماری‌های مشترک بین انسان و دام است که در مناطق گرمسیری، مناطق با بارندگی زیاد و مناطقی که سطح آب های زیر زمینی بالا می باشد بومی است این باکتری راه ‌های متعددی برای ورود به بدن داشته و طیف وسیعی از علائم را بروز می‌دهد. علائم اولیه این بیماری مشابه آنفولانزا است، به همین دلیل تشخیص اولیه آن مشکل بوده و در بسیاری از موارد عدم تشخیص درست و به موقع سبب پیشرفت بیماری و دشوار شدن درمان آن می‌شود.

لپتوسپیروز یا تب شالیزار بیشتر در مناطق معتدل آب و هوایی مانند نواحی شمالی ایران شایع می شود راه انتقال بیماری به انسان از طریق تماس با آب یاخاک آلوده،خوردن غذا یا آب آلوده،تماس پوستی مخاطی خراش های پوستی وتنفس آئووسل ها می باشد

بیماری تب شالیزار فقط کشاورزان و شالیکاران را درگیر نمی‌کند بلکه برخی صیادان، معدنچیان و کارگران کشتارگاه ها وصیادان را که بدون رعایت مسائل بهداشتی با حیوانات در تماس هستند، نیز در معرض خطر این بیماری قرار دارند.

علائم این بیماری گاهی با «مننژیت» هم اشتباه گرفته می‌شود به خاطر این که با تب، لرز و سردرد شدید همراه می شود. سرفه خشک، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ و لرز، درد شکم، درگیری ریه، درد استخوان، احتقان ملتحمه (التهاب و قرمزی چشم)، بزرگ شدن غدد لنفاوی، بزرگ شدن طحال و کبد، سفتی ماهیچه‌ها و بثورات جلدی از جمله علایمی است که اگر در این فصل سال به سراغ فردی آمد فوری باید به پزشک مراجعه کند و تحت درمان قرار گیرد.

این بیماری ازسال 1376ابتدا دراستان گیلان وسپس در استان های مازندران وگلستان ومواردی نیز بصورت انفرادی در استان های فارس ،تهران وسایر نقاط کشور شناسایی وگزارش شده است و از آن سال به بعد هم اطلاع رسانی به صورت گسترده از طریق شبکه بهداشت و درمان و مراکز بهداشت روستایی و رسانه‌ها در دستور کار قرار گرفت تا کشاورزان و سایر افرادی که در معرض ابتلا قرار دارند، در دوره زمانی نگران کننده بیشتر مراقبت کنند.

بنا به اظهارات دکتر علیپور، تب شالیزار با اصطلاح علمی «لپتوسپیروز» که به عنوان یک بیماری مسری، بومی و فصلی در مازندران و دیگر استان‌های شمالی شناخته می‌شود هر ساله از اردیبهشت ماه و همزمان با گرم شدن تدریجی هوا و اوج گیری کشت برنج، شایع می‌شود و تا شهریور ماه و پایان زمان برداشت محصول، نگرانی‌ها در افزایش ابتلا به این بیماری در استان ادامه دارد.

معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران یکی از نگرانی‌های مراکز بهداشتی و درمانی استان در ارتباط با این بیماری را مراجعه دیرهنگام به مراکز درمانی برشمرد و توصیه کرد: افراد در صورت داشتن یکی از علائم این بیماری که شامل تب، لرز، سردرد، استفراغ و درد عضلانی است به پزشک معالج خودشان مراجعه کنند.

بیماری تب شالیزار كه به تب برنج، تب شالیكاران و با نام علمی لیتو سیپروز معروف است با تب و لرز و سر درد شروع می‌شود و در مراحل شدیدتر علائم دیگری مثل یرقان و نارسایی كلیه به آن افزوده می‌شود. باكتری عامل این بیماری از طریق ادرار حیوانات آلوده مثل گاو و گوسفند و بعضی جوندگان مثل موش وارد آب‌ها و محیط اطراف قابل انتقال است.بیماری لیتوسیپروزدر استان‌های شمالی كشور گیلان، مازندران و گلستان بیش از بقیه استان ها شیوع پیدا كرده است.

اگر فردی با پای برهنه، بویژه زخمی وارد این آب ها شود یا دست خود را در آب های آلوده بشوید و یا در آن شنا كند عامل بیماری وارد بدن وی شده و پس از حدود یك هفته علائم بیمای ظاهر می شود. دست زدن به طناب آلودۀ حیوان و یا فضولات آن و هم چنین تماس با علف های آلوده می تواند موجب انتقال این بیماری شود.

معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران اظهار کرد: شباهت‌های میان علائم کرونا و تب شالیزار وجود دارد و ممکن است افراد این دو بیماری را با یکدیگر اشتباه بگیرند، اما باید توضیح داد که طول دوره کمون تب شالیزار کوتاه است و بین ۳ تا ۷ روز علائم خود را نشان می‌دهد.

وی اضافه کرد: تب شالیزار در شمال شایع‌تربوده و افراد در صورت بروز علائم باید به مراکز درمانی مراجعه کنند. تب شالیزار معمولاً از اواخر اردیبهشت و در فصل نشاء افزایش پیدا می‌کند و در دوره برداشت برنج نیز به‌دلیل شستن دست با آب حاشیه شالیزار ممکن است موجب ابتلای کشاورزان به این بیماری شود این موضوع هشدار دهنده‌است و می‌طلبد شالیکاران با رعایت دقیق موارد بهداشتی از مبتلا شدن به تب شالیزار جلوگیری کنند. شالیکاران تا جایی که ممکن است از تجمع و کنار هم قرار گرفتن خودداری و فاصله ۱.۵ متری را رعایت کنند.

وی استفاده از ماسک و کارگر‌های محلی را نیز به شالیکاران توصیه کرد و افزود: کارگران و شالیکاران در موقع صرف غذا، بصورت جداگانه غذا بخورند و در کنار یکدیگر قرار نگیرند.در هنگام نشا برنج بیماری تب شالیزار نیز به سراغ کشاورزان می‌آید از آنان خواست در موقع کار، حتما از دستکش و چکمه استفاده کنند، چون زخمی بودن دست یا پا می‌تواند زمینه ابتلا به تب شالیزار شود.

او در پایان گفت: کشاورزان از آب چاه یا آب زمین شالیزاری به هیچ عنوان برای شرب، شستن دست و پا و یا وضو گرفتن استفاده نکنند و حتما از آب تصفیه‌شده استفاده شود.