مهدی رمضان زاده ، رویکرد آمار زدگی را سبب ایجاد رقابت کاذب بین شهرستان ها و استان ها برای ارائه آمار بیشتر دانست و تصریح کرد: این دیدگاه وجود دارد که با ارائه آمار بیشتر، موفقیت بیشتری به دست آمده است زیرا ادارات میراث فرهنگی وظیفه دارند تعداد مشاغلی که در ازای اقامتگاه ها ایجاد شده را به نهاد فرادستی که سازمان میراث کشور باشد گزارش دهند.
رمضان زاده با اشاره به اینکه قانونگذار در آیین نامه و ضوابط اجرایی، تعاریف درستی ارائه کرده است از رویکرد غلط رقابتی بین ادارات کل استان ها برای ارائه آمار بیشتر سخن گفت و افزود: در سال های اولیه هر متقاضی با هر گرایش فکری، هر سطح دانش و سواد و هر زمینه فعالیتی مراجعه کرده است توانسته مجوز ایجاد اقامتگاه بومگردی را دریافت کند.
رئیس کارگروه تخصصی گردشگری و صنایع دستی اتاق فکر توسعه و تعالی استان مازندران مباحث اقتصادی را در اتخاذ تصمیمات نادرست، موثر دانست و تاکید کرد: بحث اشتغالزایی و رویکرد اقتصادی سبب شد تا ادارات کل میراث فرهنگی استان ها به کسی پاسخ منفی نداده و به همه افراد در ابتدای ورود مجوز اعطا کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران ورود جامعه دانشگاهی، فعالان بخش خصوصی، اندیشمندان و خبرنگاران به مشکلات و چالش های حوزه بومگردی را مسبب تغییر رویکرد میراث در زمینه اعطای مجوز اعلام و خاطرنشان کرد: اکنون ادارات میراث کمی سخت گیرتر شده و با دقت نظر بیشتری مجوزهای لازم را صادر می کنند.
ویژگی های یک اقامتگاه بومگردی
رمضان زاده استانداردهای یک اقامتگاه بومگردی را متفاوت از سایر اقامتگاه ها نظیر هتل، مسافرخانه و خانه مسافر اعلام کرد و با بیان شباهت های موجود در بین این دو گروه گفت: بخشی از معیارها که در جهت رفع نیاز گردشگر در نظر گرفته شده مانند سرویس بهداشتی و حمام، همانند همه اقامتگاه ها و هتل ها است.
این محقق، پژوهشگر و استاد دانشگاه از رتبه بندی هتل ها و اقامتگاه ها سخن به میان آورد و افزود: درجه بندی بر اساس خدماتی است که یک اقامتگاه در بخش های مختلفی چون غذا، نوشیدنی، امکانات جانبی، نظافت و دقت عمل به مشتری ارائه می کند که این موارد در اقامتگاه های بومگردی رویکرد دیگری دارد.
وی در ادامه ویژگی های منحصر بفرد اقامتگاه های بومگردی را اینگونه معرفی کرد: یک خانه بومگردی باید برپایه اقلیم منطقه دارای معماری خاص و بومی همان منطقه بوده که این مهم ترین مشخصه یک اقامتگاه بومگردی است.
مدیرگروه جهانگردی و گردشگری دانشگاه مازندران با تصریح اینکه اقامتگاه بوگردی حتی در مورد غذا هم باید فاکتور بومی و محلی را رعایت کرده و غذای محلی منطقه را ارائه دهد، یادآور شد: قانون گذار حتی این حق را برای یک اقامتگاه بومگردی قائل نشده که غذاهای مرسوم جامعه به عنوان مثال جوجه کباب را ارائه کند.
رمضان زاده با تاکید بر اینکه درکنار معماری لزوما باید غذا و نوشیدنی مختص منطقه ارائه شود، اضافه کرد: مواردی دیگر مانند نحوه دفع فاضلاب و پسماند، مصرف انرژی و فروش محصولاتی که در آن اقامتگاه ارائه شده باید بر اساس فرهنگ بومی منطقه ای باشد که در آن قرار گرفته است.
رئیس کارگروه تخصصی گردشگری و صنایع دستی اتاق فکر توسعه و تعالی استان مازندران ویژگی دیگر اقامتگاه بومگردی را زندگی کردن خانواده ها در آن اقامتگاه دانست و اظهار کرد: حضور خانواده و افراد اقامتگاه در همان فضا باید وجود داشته باشد.
وضعیت اقامتگاه های بومگردی مازندران
عضو هیئت علمی دانشگاه بابلسر در مورد برخی از اقامتگاه های بومگردی استان مازندران که رویکردی اقتصادی در پیش گرفته و از مسیر اصلی خارج شده اند، اظهار کرد: ارائه غذاهای غیر بومی و اقامت به هر فرد مراجعه کننده به صرف کسب درآمد با اهداف اصلی خانه های بومگردی منافات داشته و انتظارها در مورد خانه های بومگردی آنطور که باید برآورده نشده است.
وی از تعداد 90 واحد فعال دارای مجوز در استان مازندران خبر داد و با بیان اینکه 400 پرونده نیز در دست اقدام است، تصریح کرد: تعداد 200 پرونده موافقت اصولی ساخت بنا را گرفته و نیمی دیگر موافقت احیای بنا را اخذ کرده اند.
رمضان زاده 200 مجوزی که برای ساخت خانه بومگردی صادر شده است را به معنای ورود سرمایه گذار با در اختیار داشتن زمین معرفی کرد و افزود: احداث بنا می تواند در هر معماری اعم از سنتی، روستایی و شهری رخ داده و موافقت ها برای ساخت و ساز با توجه به معماری، استفاده از مصالح بومی و اقلیم منطقه صادر شده است.
چالش های پیش رو
رئیس کارگروه تخصصی گردشگری و صنایع دستی اتاق فکر توسعه و تعالی استان مازندران با هشدار به ساخت و سازهای غیر متعارف از آنچه در تعاریف بومگردی است، خاطرنشان کرد: این امکان وجود دارد که مجوزهای ساخت دستخوش هویت زدگی شده و در آینده، بومگردی از این حیث، دچار مشکل شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران آینده این حرفه را همراه با چالش های گوناگون توصیف و تصریح کرد: عدم کنترل و نظارت بر عملکرد اقامتگاه های بومگردی و نیز عدم ارزیابی و پایش پیوسته این اماکن سبب خروج این اقامتگاه ها از تعاریف و اهداف اصلی می شود و رویکردی شبیه خانه های مسافر پیدا می کنند.
رمضان زاده ورود افراد بدون مطالعه به این حوزه به ویژه در ابتدای کار و نیز رویکرد اقتصاد محور در اداره اقامتگاه های بومگردی را فارغ از مختصات و ویژگی چنین اقامتگاه هایی اعلام و تاکید کرد: به دلیل اینکه اقامتگاه ها ارزیابی و بررسی نشده و به کسی پاسخگو نیستند بنابراین به ارائه هر خدمتی روی آورده و این اماکن را صرفا به فضایی برای هر نوع اقامت بدل خواهند کرد که از تعاریف اصلی فاصله دارد.
