به گزارش استناد؛ عباس آخوندی در مطلبی نوشته ؛ «شورا تهران یکبار دیگر می‌خواهد اقدام به انتخاب شهردار کند، شایسته است که از خود بپرسد از شهردار چه می‌خواهد و برای خودش چه نقشی قائل است. من به عنوان وزیر (سابق) راه و شهرسازی خواسته‌های مشخصی دارم.
اول می‌خواهم شهردار، تهران را تهران کند. البته این کار سخت و درازمدت است و در پاره‌ای از موارد هم بازگشت به اصالت تهران غیر ممکن. لیکن، با این وجود کارهای زیادی می‌توان انجام داد. خیلی مهم است که شهردار یک تصویری از هویت شهر تهران داشته باشد. شهر را بفهمد. حسی هم از روح شهر داشته باشد. برنامه بازآفرینی شهر تهران را در مفهوم کامل خود در دستور کار خود قرار دهد. در کنار محیط فرهنگی و اجتماعی شهر تهران قاعدتا شهردار باید توجهی هم به محیط طبیعی تهران داشته باشد. این شهر یک باغ‌شهر بوده که بخش وسیعی از باغ‌های آن ویران شده‌است. فضاهای باغی باقیمانده و یا پادگان‌های درون شهر تنها نفس‌کش‌های تهران هستند. به جای هزینه میلیارد دلاری ساخت پل صدر می‌شد، تمام باغ‌های پیرامونی کن، بجز فضای سکونت‌گاهی آنان و یا بخش وسیعی از پادگان‌ها خریداری و تبدیل به پارک‌های عمومی می‌شد.»
به گزارش تسنیم، او در ادامه نیز نوشته است:
شهردار باید شهر را اقتصادی اداره کند. از یک طرف باید هزینه شهرداری را تا حد ممکن کاهش دهد و از طرف دیگر هر که بامش بیش برفش بیشتر. گفته میشود که تعداد کارکنان شهرداری چندین برابر سازمان مصوب آن می‌باشد. قاعدتا باید چاره‌ای برای این موضوع داشت.
*اظهارات آخوندی که هنوز وارد شهرداری تهران نشده! در نزد افکار عمومی اینطور تلقی میشود که او قصد دارد در صورت شهردار شدن، راه ناتمام نجفی را در انتقاد از قالیباف و البته "کار نکردن" ادامه دهد و کابوس «تعدیل» را به کابوس چند ده هزار نیروی شهرداری تهران تبدیل کند.
و این یعنی ایجاد آشوب...
برخی محافل تحلیلی معتقدند اساساً عزم اپراتورهایی که در ستاد اصلاحات نشسته‌اند و اقدام به راهبری شورای شهر و شهرداری میکنند، اینست که با انحلال عملی سازمان شهرداری، سیاست‌بازی، اخلال در خدمترسانی مطلوب به مردم و انتخاب شهردارانی از ستاد اصلاحات که در فتنه سال 88 نقش فعالی داشته‌اند؛ در چارچوب پروژه «فتنه اقتصادی» عمل کنند و با ایجاد نارضایتی در میان مردم تهران، آشوب خیابانی را به نظاره بنشینند.
این مسئله حتماً بایستی مد نظر چشمان آگاه جامعه باشد که ناتوانی مدیریتی حدّی دارد. به سخن دیگر اینکه یک عزم جدی و عامدانه در وَرای شورای شهر و شهرداری دیده میشود که با طرح مقولاتی مثل ضرورت پرداخت مالیات بیشتر از سوی مردم، ضرورت تعدیل چند ده هزار نیروی شهرداری و نیز از کارآیی خارج کردن عملی شهرداری تهران، قصد به آشوب کشاندن مردم تهران را دارد.
