این مناسبت فرصت مغتمی است تا بیش از هر زمان دیگری به نیازها و مشکلات این قشر از جامعه معلولان پرداخته و حرف های آنها بهتر شنیده شود.
به بهانه این روز گفتگویی را با « محمد عابدین رحیمی » پرسنل روشندل شورای اسلامی شهر ساری که سالهاست مسئولیت مخابرات این نهاد را بر عهده دارد، ترتیب دادیم که خواندن دل گویه های وی قطعاً خالی از لطف نخواهد بود.
ماحصل گپ و گفت چند دقیقه ای خبرنگار واحد روابط عمومی و امور بین الملل شورای اسلامی شهر ساری با محمد عابدین رحیمی را در زیر می خوانید:
?آقای رحیمی سلام و خدا قوت.
خدمت شما و مخاطبان عزیز عرض سلام و ادب دارم. در خدمت تان هستم
?سوال آخرم را اول می پرسم. اینکه اگر این اختیار را به شما بدهند که از بین یافتن بینایی و دریافت میلیاردها تومان وجه نقد کدام یک را انتخاب می کنید؟
سوال سختی پرسیدید. واقعیت این است که اگر قرار باشد به من بینایی عطا شود اما بصیرت لازم برای زندگی در آن وجود نداشته باشد، من نابینایی را به آن ترجیح می دهم و سراغ آن وجه می روم اما اگر آن بینایی با بصیرت دل همراه باشد، قاعدتاً من طالب آن هستم.
?از آنجایی که از میزان تقید به مسائل دینی و اعتقادی در شما و البته وجود محبت اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در وجودتان آگاه هستم این سوال را از حضورتان می پرسم که بین محبت اهل بیت و بینایی چطور؟ کدام را انتخاب می کنید؟
مشابه همین سوال را حضرت امام جعفر صادق (ع) از ابوبصیر یکی از شاگردانش که نابینا بود، پرسید که ابوبصیر در پاسخ گفت: من چیزی را در دنیا با محبت اهل بیت (ع) معارضه نمی کنم. حالا هم من این حرف را می زنم و عنوان می کنم که حاضرم برای حفظ محبت آن عزیزان در دلم، بینایی که سهل است حتی همه وجودم را در این راه خرج کنم. اتفاقاً همین محبت اهل بیت بوده که ثمرات قابل توجهی را برای من در زندگی ام رقم زده است و البته که اگر هر سه موردی که گفتید را با هم من بدهند خیلی بهتر است (با خنده)
?نابینایی تان مادرزادی که نبوده. درست است؟
چرا مادرزادی بوده است. من و برادر بزرگترم هر دو نابینا به دنیا آمدیم اما من تا حدودی بینایی داشتم. در واقع کم بینا بودم اما به مرور همان قدر بینایی را هم از دست دادم و از سال 1374 که چشمم را تخلیه کردند دیگر چیزی نمی بینم و فقط نور را احساس می کنم.
?خب، وضعیت کاری تان چطور است؟ نابینایی خللی در کارتان در اداره به وجود نمی آورد؟
الحمدلله از کارم بسیار راضی هستم. تاکنون سعی کرده ام وظایفی که به من محول شده را به نحو احسن به انجام برسانم البته اینکه تا چه حد توانسته ام به خوبی انجام وظیفه کنم را باید مسئولان محترم نظر بدهند اما با این وجود گاهاً انتقاداتی به من می شود که من با آغوشی باز پذیرای آنها هستم. حتی بعضاً ارباب رجوعان محترم هم انتقاداتی دارند که من با گوش جان می شنوم و در برخی موارد سعی می کنم با توضیحاتی که می دهم ذهن آنها را نسبت به موضوعات روشن کنم.
?جمله ای معروف و کلیشه ای داریم که می گویند: "خداوند اگر دری را می بندد، درهای زیاد دیگری را از سمت و سویی دیگر بر بندگانش می گشاید"، فکر می کنم شما یکی از بهترین مصداق ها برای توصیف واقعی این جمله باشید.
من از کودکی با چشم کم بینای خودم در شالیزار و در کنار خانواده ام کار می کردم همان کارهای سخت باعث شد تا به خیلی از واقعیت ها دست پیدا کنم. از طرفی من جثه کوچکی داشته و دارم. اکثر کارهایم را به سرعت انجام می دهم. مدتی در تیم فوتبال نابینایان و کم بینایان استان مازندران بازی می کردم که کادر فنی روی سرعتم حساب ویژه ای باز می کرد. از طرفی اطرافیانم می گویند هوش بالایی دارم. اینها همه درهایی می باشد که خداوند به رویم باز کرده است.
?چقدر به این جمله که "معلولیت، محدودیت نیست" اعتقاد دارید؟
همین الان در کشور مصر پزشک نابینایی وجود دارد که بسیار حاذق است. در همین کشور خودمان نابینایان زیادی را می شناسم که در دانشگاه تدریس می کنند. چند روز پیش هم در مسابقات پارآسیایی در اندونزی یکی از معلولان کشورمان در شنا به 7 مدال در این مسابقات دست پیدا کرد. در خود من هم نمونه های زیادی می شود بیان کرد که واقعاً معلولیت نمی تواند محدودیت بیاورد.
?توجه مدیریت شهری ساری به معلولان چگونه بوده است؟
بنده نه بعنوان پرسنل شهرداری و بلکه بعنوان یک شهروند نابینا، از اعضای محترم شورای شهر در همه ادوار گذشته و خصوصاً دوره پنجم که توجه خاصی به معلولان و نابینایان داشته اند تشکر می کنم. حقاً و انصافاً این عزیزان تأکید ویژه ای در رعایت اصول مناسب سازی معابر شهری برای معلولان داشته اند. با تلاش های این عزیزان بوده که امروز ساری در بین 4 شهر برتر کشور در زمینه مناسب سازی معابر برای معلولان قرار دارد. شهرداری ساری هم در این موضوع خوب عمل کرده است.
?و سایر دستگاه ها چطور؟
برخی از دستگاه های متولی در سطح شهرستان و استان با علم به مشکلات و موانعی که برای معلولان وجود دارد اما متأسفانه حتی کمترین توجه را به این قشر ندارند. بنده بعنوان رئیس کانون نابینایان استان هیچ گاه به جلسه ای با دستور کار معلولان و نابینایان دعوت نشده ام.
?اگر صحبت خاصی مانده بفرمایید.
از مسئولان محترمی که متولی هستند خواهش دارم توجه بیشتری به نابینایان داشته باشند. بنده نابینایانی را در این شهر می شناسم که حتی کمترین پول برای خرید عصای سفید را هم ندارند و انصافاً نیاز به توجه و حمایت دارند. بهزیستی و انجمن هایی که در این عرصه ها فعالیت دارند باید دقت بیشتری روی این عزیزان داشته باشند. خیلی از خانواده های معلولان نمی دانند با فرد معلول چگونه باید برخورد کنند و همین طور خیلی از معلولان نمی دانند در اجتماع چگونه باید رفتار کنند. اینها مواردی است که نیاز به آموزش دارد. همینطور بحث اشتغال معلولان که وضعیت مناسبی در این زمینه ندارند. من عاجزانه استدعا دارم متولیان در این زمینه حساسیت بیشتری به خرج دهند.
