
امین وطن دوست اظهار کرد: این قارچ از خانواده xylariaceaeو یک آسکومیست است. این بیماری در سال 90-89 برای اولین باردر ایران توسط خانم میرابوالفتحی و همکاران در جنگل های استان گلستان بر روی شاه بلوط ها گونهQuercus castaneifoliaگزارش شده است. بیماری به صورت پژمردگی شاخ و برگ ها و خروج شیرابه های سیاه رنگ از داخل تنه می باشد. به مرور زمان شیرابه افزایش یافته و حالت زغالی شکل در روی تنه و سیاه شدن در زیر پوست قابل رویت است و در نهایت منجر به مرگ کامل درخت می شود. عامل بیماری دارای فاز اندوفیتی طولانی بوده و تا زمانی که درخت تحت تاثیر تنش واقع نشود، به فرم مهاجر و بیماری زا تبدیل نمی شود.تنش خشکی و دمای بالا به عنوان دو فاکتور عمده شناخته شده در شیوع این بیماری در اغلب نقاط دنیا به شمار می روند. این بیماری علاوه بر بلوط، درختان ممرز و آزاد را هم می تواند مورد حمله قرار دهد.
کارشناس ارشد گیاه پزشکی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران- ساری اضافه کرد: رشد داخلی قارچ در پوست میزبان های تحت تنش ، او را قادر به آلوده سازی و گسترش در میزبان می سازد .مطالعات معدودی در محیط آزمایشگاهی برای کنترل بیولوژیک این بیماری انجام شده ، اما در سطح جنگل هنوز روشی موثر گزارش نشده است. بر اساس دستورالعمل تهیه شده کمیته تخصصی گیاهپزشکی سازمان جنگل ها می توان بر حسب مناطق و شدت بیماری، روش های مختلف شامل عملیات پرورشی ،آبخیزداری، جلوگیری از فشردگی خاک در پارک های جنگلی و... برای پیشگیری و جلوگیری از شدت بیماری مورد استفاده قرار بگیرد.
ایشان ضمن بیان این مطلب که، کارشناسان کمیته تخصصی گیاهپزشکی سازمان متبوع در تاریخ17/7/97 دیداری با مدیرکل و معاونت حفاظت و امور اراضی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران- ساری داشتند، بیان کرد: کارشناسان کمیته تخصصی گیاه پزشکی سازمان از وضعیت بیماری در پارک جنگلی شهید زارع بازدید میدانی نیز به عمل آوردند.






