درسال 2015 شلدون آدلسون کازینودار میلیاردر و از کمک کنندگان به حزب جمهوریخواه، چندین روز را دردادگاهی در لاس وگاس به نظاره فروپاشیدن شهرتش نشست و به این اندیشید که آیا امپراتوری قمارش در معرض نابودی قرار دارد یا نه.
یک مامور از دایره کنترل بازی های نوادا در عقب دادگاه نشسته و به شواهدی گوش می کرد که نشان می داد آدلسون به مقامات چینی رشوه داده و در کازینوهایش در ماکائو با جرایم سازمان یافته همکاری کرده است؛ اتهاماتی که می توانست به لغو مجوز کازینوهای او در لاس وگاس منجر شود.
پرونده دیگری که توسط یکی از مدیران پیشین عملیات های بازی های ماکائو مطرح شده بود و گفته بود به خاطر جلوگیری از اقدامات فسادآمیز اخراج شده، ضربه دیگری در روند بدبیاری های آدلسون بود.
او در اقدامی بی حاصل، 150 میلیون دلار را برای کنار زدن باراک اوبامای «سوسیالیست» و «ضد اسرائیل» در انتخابات سال 2012 هزینه کرده بود. اعتبار او به عنوان یک بازیگر سیاسی با حمایت از نوت کینگریچ برای ریاست جمهوری نیز تقویت نشد.
اما سه سال بعد از برگزاری این دادگاه، آلدسون به جایگاهی رسیده که نفوذش هیچگاه بیشتر از این نبوده است.
اثرگذاری سیاسی این مرد 84 ساله را می توان در ردیفی از تصمیمات مجادله برانگیز دونالد ترامپ مشاهده کرد، از جمله خروج از معامله اتمی با یاران، انتقال سفارت آمریکا دراسرائیل به بیت المقدس و انتصاب جان بولتون اولترا باز به سمت مشاور امنیت ملی.
لوگان بیروف از گروه لیبرال مدافع اسرائیل جی استریت می گوید: «آلدسون با پول های هنگفتی که هزینه کرده، خود را به عنوان چهره ای متنفذ در سیاست آمریکا تثبیت کرده است. هیچ تردیدی وجود ندارد که او مواضعی بسیار قدرتمند و خطرناک فرادست راستی دارد و - دست کم- این مواضع واقعا در بالاترین سطوح دولت شنیده می شوند و مورد تامل قرار می گیرند.»
با انتشار جلسه استماع دادگاه سال 2015 این میلیاردر غرور قابل توجه خود را زیر پا گذاشت و میلیون ها دلار برای حل و فصل این پرونده هزینه کرد، چرا که شنیده بود این خطر وجود دارد که ادعاهای اختلاس که در دادگاه مطرح شده بود، مورد بررسی قرار گیرند.
کازینوها در کسب و کار باقی ماندند و همچنان به نقش خود در کسب ثروت کلان آدلسون ادامه دادند که طبق اعلام فوربس، در سال گذشته او را با ثروت خالصی به ارزش 35 میلیارد دلار به چهاردهمین شخص ثروتمند در آمریکا تبدیل کرده است.
اما آلدسون مقداری از این پول را برای اعمال فشار در طیفی از منافع سیاسی کنار گذاشت که از حفاظت از کسب و کار خودش در قمار آنلاین گرفته تا مخالفت با وضع قوانین درباره ماری جوآنا را شامل می شد.
اما هیچ چیز بیشتر از در هم تنیدگی حزب جمهوریخواه و اسرائیل، با جهان بینی او همخوانی نزدیک تری ندارد.
حمایت سفت و سخت آدلسون از جمهوریخواهان تا حد زیادی از چیزی انگیزه می گیرد که او آن را حمایتی موثق تر از سیاست های بنجامین نتانیاهو می بیند که به نظر می رسد قصد جلوگیری از ایجاد یک کشور فلسطینی مستقل را دارد.
طبق اعلام اوپن سکرتز، آدلسون درجریان انتخابات 2016 مبلغ 82 میلیون دلار به کارزارهای ترامپ و دیگر جمهوریخواهان پرداخت کرده است، یعنی بالغ بر سه برابر بیشتر از اعطاکننده بزرگ بعدی کمک های مالی.
با همین تعهد بود که آدلسون توانست دولت جدید را اقناع کند تا یک جلسه استماع مفید را برایش ترتیب دهد و در حالی که می دانست بولتون می تواند متحد مهمی برای خروج از توافق اتمی ایران در کاخ سفید باشد، برای انتصاب او به سمت مشاور امنیت ملی فشار آورد. بر اساس گزارش نیویورک تایمز، آدلسون یکی از اعضای شورای امنیت ملی سایه است که به بولتون مشاوره می دهد.
روز بعد از اعلام خروج آمریکا از توافق اتمی ایران از سوی ترامپ، گزارش شد که آدلسون در نشستی محرمانه در کاخ سفید با رئیس جمهور، بولتون و مایک پنس معاون رئیس جمهور شرکت کرده است.
این سلطان کازینوداری همچنین فشار سختی را برای انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به بیت المقدس وارد آورده بود، اقدامی که روسای جمهور پیشین به دلیل عواقب این کار از انجام آن طفره رفته بودند.
آدلسون آنچنان نسبت به این انتقال شور و شوق داشت که پیشنهاد پرداخت بخشی از هزینه های آن را داد و یک هواپیمای جت را برای انتقال هیئت نمایندگی رسمی گوآتمالا به اسرائیل برای شرکت در این مراسم در اختیار آنها گذاشت. (این کشور آمریکای مرکزی نیز اعلام کرده که در نظر دارد به تبعیت از ترامپ سفارت خود را به بیت المقدس منتقل کند.)
دنیل لوی یکی از اعضای پیشین تیم های مذاکراتی اسرائیل با فلسطینی ها و مشاور سیاستگذاری نخست وزیر وقت اسرائیل ایهود باراک، گفته است که پول های آدلسون در مطرح شدن دوباره سیاست های نومحافظه کارانه ای که بعد از حمله به عراق بی اعتبار شده بودند، کمک کرده است.
لوی که اکنون رئیس پروژه خاورمیانه ای مستقر در آمریکاست گفته است: «آدلسون در نزدیک کردن دوباره افراطیون رادیکال در جناح راست اسرائیل و این گروه از تندروهای حاضر در اسرائیل با نومحافظه کاران نقشی محوری داشته است.»
این میلیادر همچنین عمیقا به حفاظت از منافع اسرائیل در درون آمریکا متعهد است.
او هزینه ساخت ساختمان مرکزی جدید قدرتمندترین گروه لابی طرفدار اسرائیل در واشنگتن (کمیته امور عمومی اسرائیل در آمریکا) را پرداخت کرده و 100 میلیون دلار را صرف تامین هزینه سفرهای گروه «بیرث رایت» و آمریکاییان یهودی جوان به اسرائیل کرده و همچنین هزینه گروهی را که با انتقاد از دولت یهود در دانشگاه های آمریکا مخالفت می کنند، می پردازد.
روزنامه اسرائیلی هاآرتص اخیرا فاش کرده است که آدلسون هزینه انجام تحقیقی را پرداخت کرده که از سوی موسسه ای اسرائیلی که ارتباطاتی را با پلیس و ارتش این کشور دارد درباره لیندا سارسور فعال آمریکایی پرداخت کرده که از رؤسای جنبش راهپیمایی زنان است که کارزارهایی را در حمایت از حقوق فلسطینی ها و بایکوت دولت یهود برگزار می کنند.
آدلسون همچنین هزینه های خاخام شوملی بوتیچ و «شبکه ارزش های جهانی» او را تامین می کند که به دلیل امتناع ناتالی پورتمن بازیگر از دریافت جایزه از اسرائیل به دلیل سیاست های دولت این کشور، حمله شخصی تمام صفحه ای علیه او در نیویورک تایمز منتشر کرد.
این سلطان کازینو داری آنقدر که حقش بوده مورد انتقاد قرار نگرفته است.
در سال 2015 او روزنامه لاس وگاسی ریویو ژورنال را که پیشتاز انتقادات از تعاملات تجاری این میلیاردر بود به طور محرمانه خریداری کرد. به دنبال این معامله چندین گزارشگر با اعتراض از دخالت ها و اشکال تراشی های سردبیری در روند گزارش هایی که درباره صنعت قمار می شد، این روزنامه را ترک کردند.
همین حالا آدلسون تلاش های خود را برای کسب اطمینان خاطر از حفظ کنگره توسط جمهوریخواهان متمرکز کرده و 30 میلیون دلار را صرف تامین هزینه های کارزار انتخاباتی میان دوره ای جناح راست کرده است.
فعالیت آدلسون در اسرائیل نیز کمتر از این نیست، تا جایی که او مالک بزرگ ترین روزنامه کشور است، نشریه ای که به دلیل پیوندهای بسیار نزدیکش با دولت نتانیاهو، از روی لقب نخست وزیر «بی بی پیپر» نامگذاری شده است.
گرچه روابط شخصی آدلسون با نتانیاهو به سردی گراییده است، اما آدلسون با هدف تقویت پایگاه اوانجلیک جمهوریخواهان و اسرائیل، همچنان متعهد به دستور کار سیاسی «اسرائیل بزرگ تر» نخست وزیر باقی مانده است.
نویسنده: کریس مک گریل (Chris McGreal) از نویسندگان گاردین