مسن‌ترها، روزهای آتش و خون را به یاد دارند، همان روزهایی که صدای جنگنده‌های بعثی سکوت دشت سرسبز را در هم شکست و نگاه نگران زنان روستا، کاسه آبی شد پشت سر همسران، پدران و برادرانشان که حالا تفنگ غیرت برداشته بودند تا مجاهدتی خاموش آغاز کنند.
آن روزها گذشت و تاریخ بهترین قاضی شد تا مرز بین حق و باطل را در این نبرد نابرابر مشخص کند و حالا سال‌ها از آن روزها می‌گذرد.
زندگی به روال خود برگشت و اراده‌ها برای ساختن فردایی بهتر مصمم شد، مرزنشینان مرزدار این بار در عرصه سازندگی نبردی مقدس را شروع کردند تا همه چیز را از نو بسازند.
آن روزها هم گذشت، اما دشمن همان دشمن باقی ماند و این بار از در تحریم و تهدید اقتصادی وارد شد تا اراده مردم را فلج کند.
همه چشم‌ها به دهان مراد انقلاب بود و سلسله شعارهای اقتصاد مقاومتی شکل گرفت، شعارهایی که تولید و اشتغال محورهای اصلی آن بود تا جوان ایرانی بیکار نماند.
حرکت‌های کوچک و بزرگی شکل گرفت و هرکس در توان خود وارد عرصه اقدام و عمل شد.
«چور» در زبان کردی به معنای قطره است، مردم این روستا به هم پیوستند تا دریایی باشند بر تحریم‌هایی که دشمن دلخوش بود با آن، امیدشان را ناامید کند.
حرکتشان به ثمر نشست و امروز جشنی بزرگ گرفتند تا با افتخار به همه اعلام کنند: چور، اولین روستای بدون بیکار ایران است.
همراهی برای معیشت
28 سال دارد، متاهل است، مشغول گیوه‌بافی است، پای افزاری که پارسال به نام مریوان ثبت جهانی شد.
ثریا خانم می‌گوید: این هنر را از سال 86 آموخته است و ازهمان سال هم مشغول کلاش‌بافی است.
می‌گوید آموزش هم دیده و گواهی مهارت دارد، فاطمه خانم و شریفه خانم هم به همین حرفه مشغولند و کمک خرج خانواده خود شده اند.
هر هفته به شهر می‌روند و وسایل لازم برای کلاش‌بافی را از صاحبکارشان می‌گیرند، هرکدام در هفته یک جفت کلاش می‌بافند برای هر جفت 28 هزار تومان دستمزد می‌گیرد.
ثریا خانم می‌گوید: پولهایشان را جمع کرده‌اند تا امسال گاو و گوسفند بخرند و به معیشت‌شان رونق بدهند.
طلاخانم کردی دوز است، این اصطلاحی است که برای خیاطانی به کار می‌رود که به کار دوخت و دوز لباس کردی مشغول هستند.
دو میلیون تومان وام گرفت و کارت یارانه‌اش وثیقه وامش شد، این پول را سرمایه کارش کرد، چرخ خیاطی گرفت و حالا تنها خیاط آبادی است، می‌گوید روزی 5 دست لباس کردی می‌دوزد.
30 کندوی عسل هم دارند و با همسرش سالی 100 تا 150 کیلو عسل برداشت میکنند، می‌خواهد زنبورستانش را توسعه بدهد.
وقتی از تعداد بچه‌هایش می‌پرسم، با افتخار می‌گوید: سه بچه دارم که یکی از آنها پرستار، دیگری مهندس و سومی هم دانشجوست.
شرافت خانم از آن دسته‌ای است که مهاجرت معکوس داشته‌اند و به تازگی از تهران به روستا برگشته‌اند.
ذوق و سلیقه‌اش برای وسایل تزیینی خانه، برگرفته از طبیعت است، گل و گیاهان را می‌آورد، خشک می‌کند و با اسپری رنگ، آنها را فانتزی می‌کند و در سبد و گلدان گل‌آرایی می‌کند.
در چیدن سفره عقد عروس و پخت و پز هم دستی دارد.
کارزان و برزان هم برادرند، کره‌های سفیدی را که مادرشان درست کرده در اولین نمایشگاه روستایشان به نمایش گذاشته‌اند.
تخم مرغ محلی هم دارند، برزان بزرگتر است و امسال پیش‌دانشگاهی است، می‌گوید، کمک حال مادرمان هستیم و 40 راس گوسفند و 20 مرغ داریم.
از درآمدشان راضی هستند، برزان با جدیت درس می‌خواند تا برنده‌کنکور باشد.
شادیه خانم نیز ۲۷ سال دارد، ذوق و سلیقه خود را با درست کردن زیورآلات نشان داده و با میخک و منجوق، کمربندهای مخصوص لباس کردی زنانه درست کرده است.
این زن هنرمند عنوان می‌کند: روزی ۴ یا ۵ کمربند درست می‌کند و به قیمت 8 هزار تومان می‌فروشد، از درآمدش راضی است و برای کسب و کارش یک میلیون و ۵۰۰ هزار تسهیلات گرفته است.
80 زن عضو صندوق خرد زنان روستایی
نقلی خانم رحمانی از همان زن‌هایی است که می‌گویند از هرانگشتش 10 هنر می‌بارد.
عضو هیأت مدیره صندوق خرد زنان روستایی است و اول از این صندوق برایمان می‌گوید.
10 سالی است که مدیر افتخاری صندوق است و 80 نفر عضو آن هستند، حدود 50 میلیون تومان موجودی دارند و تاکنون 200 فقره وام داده‌اند، قانون پرداخت وام هم این است که هرکس براساس موجودی خود تا 4 برابر می تواند وام بدون سود ببرد و زمان بازپرداختش هم سالانه است.
دادا نقلی متولد 1344 است و عقیده دارد اگر انسان هر روز حتی به اندازه درآمد 50 تک تومانی کار کند، بازهم از بیکاری بهتر است.
همسرش بیمار است و هر 4 عضو خانواده در شغل‌هایی که مادر خانواده دست و پا کرده سهیم هستند.
عرقیات و روغن انواع گل و‌گیاه را می‌توانی در محصولات دادا نقلی پیدا کنی در کنار این‌کار به پرورش گل‌های آپارتمانی و زینتی هم مشغول است و همزمان با این کارها، بافندگی، پخت و پز غذاهای محلی، پرورش زنبور عسل را هم انجام می‌دهد.
مشکل تولیدات روستایی را نبود بازار فروش عنوان می‌کند و امیدوار است هفته بازار روستایی را راه‌اندازی کنند.
نبود شغل کاذب در چور
رئیس شورای اسلامی روستا می‌گوید: چور شغل کاذب ندارد.
کاک خالد سوری تعداد خانوار ساکن در روستا را 175 خانوار با 585 نفر اعلام کرد و افزود: پتانسیل نیروی انسانی، آب و هوای خوب، طبیعت بی‌نظیر گردشگری و منابع خدادادی مهمترین دارایی‌های روستاست.
وی با قدردانی از خدمات نظام جمهوری اسلامی گفت: ایجاد مشاغل خانگی روستایی و ارتقا وضعیت اقتصادی خدماتی است که فراموش نمی‌شود.
ریشه‌کنی بیکاری در 4 روستای دیگر
این جشن را صندوق کارآفرینی امید کردستان برنامه‌ریزی کرده بود و قرار بود مدیرعامل صندوق کارآفرینی امید هم در آن شرکت کند، اما ریزگرد‌ها در آسمان جا خوش کردند تا پروازهای تهران ـ سنندج کنسل و جشن هم بدون حضور نورالله‌زاده برگزار شود.
مدیرعامل صندوق کارآفرینی امید کردستان از تغییر برنامه‌های این صندوق در چند سال اخیر از فرد محوری به طرح محوری سخن گفت و افزود: یکی از طرح‌ها روستای بدون بیکار است که کلید شروع آن را جهادکشاورزی در قالب صندوق‌های خرد روستایی زد و پس از آن بود که صندوق کارآفرینی امید هم وارد عمل شد.
فرزان عزت‌پور اضافه کرد: از سال 94 تاکنون یک میلیارد و 880 میلیون تومان در بخش‌های مختلف به ۱۱۵ متقاضی در چور پرداخت شد تا امروز شاهد جشن روستای بدون بیکار باشیم.
وی، طرح دیگر را هم هر روستا یک محصول اعلام کرد و توضیح داد: نظارت‌های ما قبل، حین و بعد از اجرای طرح انجام میشود تا از تثبیت شغل اطمینان حاصل کنیم.
عزت‌پور، مشارکت عمومی جامعه محلی و توانمندسازی این جامعه به ویژه در کنترل و ساماندهی مشاغل را برای اجرای موفق اشتغال روستایی، ضروری دانست.
وی با اشاره به برنامه‌ریزی برای تبدیل 4 روستای دیگر استان به روستای بدون بیکار تا پایان سال گفت: قمچقای بیجار، رامل دهگلان، سرتیپ‌آباد قروه و یکی از روستاهای سنندج در این طرح هستند.
به گفته مدیرعامل صندوق کارآفرینی امید کردستان، 32 میلیارد و 700 میلیون تومان از زمان اجرای طرح در استان برای اجرای دو هزار و 967 شغل هزینه شده است.
وی، حداقل این تسهیلات را 2 و حداکثر آن را 50 میلیون تومان اعلام کرد و گفت: کل ضمانت‌ها متناسب با توان روستاییان تعیین میشود.
روستای بدون بیکار و ثبت ملی
فرماندار مریوان، جمعیت چور را 585 نفر و جمعیت فعال آن را 485 نفر اعلام کرده و می‌گوید: از این تعداد 380 نفر تسهیلات ایجاد شغل دریافت و کسب و کارشان را راه انداخته‌اند.
محمد شفیعی، نبود بازار فروش را از مشکلات روستاییان اعلام کرد و گفت: از آنجا که این روستا در عمق مسیر سنندج_مریوان قرار دارد فاقد گردشگر است و باید برای معرفی آن تلاش شود.
وی از تلاش برای ثبت ملی این روستا به عنوان اولین روستای بدون بیکار کشور خبر داد و افزود: غرفه‌هایی از جمعه این هفته تا ماه مبارک رمضان در حاشیه دریاچه زریبار به صورت رایگان در اختیار تولیدکنندگان این روستا قرار می‌گیرد تا محصول خود را عرضه کنند.
شفیعی افزود: تلاش می‌کنیم تا در ورودی روستا واقع در مسیر گردشگری زریبار، نمایشگاهی دائمی برپا کنیم.
260 میلیارد تومان سهم توسعه مشاغل روستایی
مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی کردستان سهم این استان از توسعه مشاغل روستایی را 260 میلیارد تومان اعلام کرد و گفت: تاکنون 200 میلیارد تومان طرح به بانک‌ها معرفی شده است.
برهان صلواتی یکی از برنامه‌های مهم دولت را توسعه پایدار مشاغل روستایی برشمرد و افزود: شرایط و زمینه‌های آموزش و پژوهش فراهم است.
وی اجرای موفق این طرح را در کاهش معضلات شهری مانند حاشیه‌نشینی بسیار موثر اعلام کرد و گفت: از سویی شاهد توسعه روستا و مهاجرت معکوس خواهیم بود.
صلواتی، بوم‌گردی و جاذبه‌های گردشگری را از منابع ایجاد شغل پایدار برشمرد.
تعاون و یکدلی رمز موفقیت
نماینده مردم کردستان در مجلس خبرگان رهبری هم اخلاص و تلاش مردان و زنان این روستا را ستودنی دانست.
ماموستا فایق رستمی گفت: تعاون، یکدلی و همراهی همه مردم باهم فضیلتی به نام کسب و کار حلال را برای مردم این روستا رقم زد تا معیشتی حلال داشته باشند.
وی شکوفایی پتانسیل‌های کردستان به ویژه در زمینه نخبگان را نیازمند تلاش دلسوزانه مسولان دانست.
طرحی برای فردا
وقتی از دوران کودکی و روستایمان که حالا شهر شده، یادی می‌کنم، دلم برای روزهایی تنگ میشود که غروب منتظر برگشتن گله گوسفند از صحرا می‌شدم تا به استقبال بره‌ها بروم.
آن روزها، همه خوراکی‌هایمان رنگ و بوی تازگی داشت و امروز همه آن خاطرات برایم تداعی شد و خوشحال از اینکه چور می‌تواند الگویی از توانستن برای خواستن دیگر روستاهای کشور باشد تا در سال حمایت از کالا ای ایرانی، شاهد ریشه‌کنی بیکاری در تک‌تک روستاهای کشورمان باشیم.
