به عبارتی دیگر استفاده از یورو برای عملیات پرداخت و تسویه مبادلات تجاری با هر کشوری، به اجازه بانک مرکزی اتحادیه اروپا نیاز دارد. در نتیجه این اتحادیه نیز می تواند همانند آمریکا در مواقع لزوم بر سر راه مبادله با این ارز مانع ایجاد نماید.
البته لازم به ذکر است که استفاده از یورو در مبادلات تجاری با کشورهای عضو اتحادیه اروپا راهکار مناسبی است و در رفع احتیاجات پرداخت های تجاری با کشورهای مذکور می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
اما استفاده از این ارز به عنوان شیوه دائمی پرداخت و جایگزین دلار در تمامی مبادلات ایران با طرفین تجاری اش، همان خطرات احتمالی مشابه استفاده از دلار را دارد و استقلال عملیات مالی بین المللی کشور را از بین می برد.
استفاده از یورو راهکار موقت حل مشکلات ارزی
از طرفی همانطور که دلار به دلیل فشار ناشی از عرضه و تقاضا و سایر مسائل دچار نوسان می شود، یورو نیز با این قبیل مشکلات مواجه است.
در حال حاضر و با توجه به مشکلات نقل و انتقال ارز میان ایران و طرفین تجاری خود، جایگزینی ارز ثالث دیگری به جای دلار نمی تواند راهکار بلندمدت حل مشکل باشد. بلکه راهکار دائمی حل مشکل جایگزینی یک سازوکار به جای ارز ثالث است.
از آنجا که در حال حاضر نظام دلاری مبنای مبادلات جهانی است، هر ارزی (یورو و غیره) جهت نقل و انتقال میان کشورها باید در مرحله ای از نظام دلاری عبور کند. این مسئله باعث شده است که امکان استفاده و نقل و انتقال یورو در تمامی مبادلات تجاری ایران و با طرفین تجاری ممکن نباشد یا به سختی صورت پذیرد. این قبیل مشکلات هزینه مبادلات را افزایش می دهد.
سازوکار ارزهای ملی راهکار دائمی
جهت حل مشکل نقل و انتقال ارز، باید راهکاری مورد استفاده قرار گیرد که روابط بانکی ایران با کشورهای طرفین تجاری اش را بدون درگیری با نظام ارزی جهانی بهبود بخشد.
راهکار استفاده از ارزهای ملی با انعقاد پیمان های پولی راهکار دائمی در تجارت با کشورها و بی اثر نمودن تحریم ها است. در این روش ارز خاصی از قبیل دلار و یورو که تحت سلطه و اختیارات کشورهای دیگر است، به عنوان ابزار پرداخت در عمده مبادلات کشور مورد استفاده قرار نمی گیرد. بلکه از ارزهای ملی طرفین تجاری و بدون دخالت نظام دلاری استفاده می شود.
در این زمینه کشورهای مختلف اقدامات متعددی را انجام داده است و ایران نیز پس از مدت ها، در حال عملیاتی کردن اولین قراردادهای پیمان پولی دوجانبه است.
