«دولت یازدهم زمینی سوخته و مجموعه‌ای از بدهی‌های انباشته را از دولت پیش از خود به ارث برد. این ارثیه نامیمون، به همراه مطالبات هشت‌ساله (۹۲-۸۴) مردم و شعارهای مطرح شده در انتخابات سال ۹۲ به انتظارات مردم دامن زد و در نتیجه بر شدت فشارها بر دولت افزوده شد. ریشه مشکلات فعلی را لزوماً نباید در عملکرد و نگرش دولت روحانی جست؛ یعنی اگر رقیب وی نیز به پاستور می‌رفت، چنین وضعیتی خواه‌ناخواه حادث می‌شد چرا که احمدی‌نژاد درآمد بادآورده کشور (از فروش نفت) را به نام عدالت، هزینه کرد و یک گام در جهت توسعه کشور بر نداشت».
درباره اظهارات سعید حجاریان باید گفت، روزنامه بهار-آبان ۹۶- در مطلبی نوشته بود: «یکی از کلیدواژه‌های مورد استفاده دولتمردان در این چند سال «دولت قبل» بوده است. مسئولان دولتی هنگام مواجهه با بسیاری از نقدها و اعتراضات در حوزه‌های مختلف با یادآوری عملکرد فاجعه بار دولت قبل منتقدان را به مسئولان گذشته حواله می‌دادند و به نوعی «دولت قبل» بهانه‌ای شده بود برای توجیه ناکامی‌ها و ضعف‌ها».
این روزنامه حامی دولت در ادامه نوشته بود: «پرسش اساسی آن است که امروز و با گذشت قریب به پنج سال از انتخاب حسن روحانی هنوز هم باید از «دولت قبل» گفت؟... همین پرسش را خطاب به رسانه‌های جریان اصلاحات نیز می‌توان مطرح کرد که آیا وقت آن نرسیده است که اندکی هم به دولت مستقر بپردازیم؟ تا کِی می‌خواهیم فهرست تخلفات رنگارنگ سران دولت گذشته را به مردم عرضه کنیم؟ آیا به خط پایان این مواجهه رسانه‌ای با دولت گذشته نرسیده‌ایم؟ محمود احمدی‌نژاد و یاران نزدیک به او با تمام اشتباهات و تخلفات و مفاسد ریز ودرشتی که داشته‌اند بیش از چهار سال است که دیگر در قوای سه گانه حضور ندارند و چند سال است که ظاهراً دیگر آن نگاه جایی در قوه مجریه ندارد. در چنین وضعیتی گزارش‌ها و گفتگوهای تکراری درباره مفاسد و تخلفات آن هشت سال که در صفحات نشریات و فضای مجازی به شکل روزانه نقش می‌بندد چه دردی از مردم و متن جامعه را دوا می‌کند؟».
اصلاح طلبان همچنان دولت را به «حواله دادن مشکلات به گردن دیگران» تشویق می‌کنند. این در حالی است که این رویکرد غلط با وعده‌هایی که قول تحقق آنها به مردم داده شده و جامعه بر همین اساس در انتخابات شرکت کرده‌اند، منافات جدی دارد.
نکته دیگر اینکه نگاهی به ترکیب دولت‌های پس از انقلاب بخصوص از دهه هفتاد تاکنون به خوبی نشان می‌دهد که اکثریت دولت‌ها و مدیران اجرایی کشور به اصلاح طلبان و یا متحدین این جریان تعلق داشته است، از یکه تازی «کارگزاران» در دولت «سازندگی» تا مدیریت هشت ساله اصلاح‌طلبان در «دولت اصلاحات» و امروز که اصلاح طلبان سهم عمده‌ای از کابینه دولت‌های یازدهم و دوازدهم را به خود اختصاص دادند.
