فصل بهار را در اصطلاح محلی و به زبان بلوچی بهارگاه می گویند در این فصل که گیاهان طبیعت از خواب زمستانی بیدار می شوند و شروع رویش گل ها و گیاهان است مردم نیز خود را برای تحول تکراری هر ساله آماده می کنند عشایر بلوچ نیز در مناطق بهارگاهی خود مستقر می شوند و در این ایام غذاهای محلی مخصوص بهار تهیه و از میهمانان نوروزی با این غذاها پذیرایی می کنند.
درختان شکوفه زده و دشت‌ها سرسبز و هوا ملایم و بهاری است بوی گل‌ها و گیاهان دارویی طبیعت بلوچستان را معطر می‌کند و طبیعت بلوچستان با گل های طبیعی و گیاهان دارویی همچون رنگین کمانی می ماند که گویی از آسمان سر به سجده گذاشته و زمین را بوسه می زند.
مردم بلوچ در طول تاریخ هر آنچه نیاز داشتند با استفاده از امکانات موجود و آنچه در طبیعت خود بلوچستان یافت می‌شده تهیه می کردند و عدم وابستگی به دیگران را ثابت کرده و همیشه خودکفا بوده‌اند زیرا خود کفایی از شاخصه های اصلی اقوام ایرانی است.
عشایر بلوچ برای تهیه و تدارک آجیل نوروزی از امکانات اطراف خود استفاده می کنند خوشه های یک نوع گندم محلی را که دانه های چاق و درشتی دارد و از گندم معمولی دانه های آن درشت تر است و به آن پشمک می گویند را به همراه پودر زرد چوبه یا گیاه مخصوص محلی به نام هِچک که شبیه زعفران بوده و رنگ زرد دارد را با شیر گوسفند می جوشانند و روی تابه محلی به نام تین تفت می دهند تا خشک شود و به آن دانکوک می گویند.
دانکوک خوش طعم و نرم و شکننده است و با استفاده از مغز درختی کوهی به نام گواتام که شبیه بادام بوده اما هسته آن کوچکتر از بادام است مغز هسته آن را از هسته جدا کرده و با شیر گوسفند می جوشانند تا طعم خام و تلخ آن از بین برود و روی آفتاب پهن می کنند.
اگر هسته گواتام را به جای شیر گوسفند با دوغ ترش محلی بجوشانند خوش طعم و کمی ترش می شود و به آن تُرُپشَک می گویند و همانند وَشَک پس از خشک شدن نرم و شکننده است و طعم لذیذ و ترشی دارد.
عشایر بلوچ برای تهیه آجیل نوروزی دانکوک، وَشَک و تُرُپشَک را مخلوط کرده و از میهمانان نوروزی خود پذیرایی می کنند برای تدارک شیرینی نوروزی نیز علاوه بر تهیه انواع حلواهای محلی به نام حلوا مَدَر، چنگال و حلوا خرما یک نوع حلوای مخصوص نوروزی که از مخلوط خرما با دانکوک و به صورت گرد به اندازه توپ تنیس تهیه می شود استفاده می کنند.
