جان کربی در خصوص اتهام اول یعنی نقض برجام از سوی آمریکا با جلوگیری از رفع عملی تحریم‌ها گفت: «ما اصرار داریم که طرفین (ایران و آمریکا) به تعهدات برجامی خود پایبند بوده‌اند و اصرار داریم که کماکان پایبند بمانند زیرا این به نفع امنیت منطقه است.»
یکی از خبرنگاران به «بی‌اعتمادی» مقامات نظام ایران به آمریکا و تأکید آنان بر ثابت شدن حقانیت این بی‌اعتمادی پس از ماجراهای برجام اشاره کرد و موضع رسمی وزارت خارجه آمریکا در این خصوص را خواستار شد.
کربی پاسخ داد: «از ابتدا هم قرار نبود طرفین توافق به هم اعتماد کنند؛ توافق همانطور که گفته‌ایم مبتنی بر اعتماد نبوده بلکه بر راستی‌‌آزمایی و بازرسی استوار شده است.»
دولت ایران انتظار داشت پس از انعقاد برجام، همانگونه که آمریکایی‌ها در دور میز قول داده بودند، حداقل تحریم‌های بانکی مرتبط با پرونده هسته‌ای، از میان برداشته شود.
برجام اما امضاء شد و ایران همانگونه که سخنگو هر شب و امشب گفته، با پایبندی به تعهدات بازگشت‌ناپذیر خود، قلب راکتور اراک را با سیمان پر کرد.
آمریکا از آن سو از اجرای تعهدات برجامی خود و رفع تدریجی تحریم‌های ایران سخن می‌گفت اما در عمل، با پابرجا ماندن ترس شرکت‌ها و بانک‌های بین‌المللی از تبعات تعامل با ایران، این تحریم‌ها فقط از روی کاغذ برداشته شد.
