از همین روست که رویکردهای استبدادی، کنشگری سیاسی مردم را برنمی‌تابد و تمایل دارند مردم به مسائل سیاسی ورود نکنند؛ چرا که خوب می‌دانند جامعه منفعل جامعه‌ای تابع و دنباله‌رو خواهد شد.
انتخابات اخیر ریاست جمهوری نشان داد مردم ایران با تجربه ۴۰ و اندی سال در برآیند و فرایند کلی به رشد و عقلانیت سیاسی رسیده اند و بی شک کنش گری های سیاسی آنها کمتر میتواند دچار هیجان و خطا گردد.
علی رغم پروپاگلندای رسانه های خارج از ایران و توپ خانه شبکه های اجتماعی وابسته به آن میتوان گفت انتخابات چهاردهم،انتخاب کابینه و اعتماد به وزرا کمترین چالش سیاسی را از اول انقلاب با توجه به همسو نبودن مجلس و دولت را داشت که تمام این امر دال بر بالا رفتن بصیرت سیاسی مردم در انتخاب درست میباشد.
۳ رکن اساسی این بصیرت و آگاهی سیاسی را میتوان در اموزش و پرورش،آموزش عالی و فضای رسانه جست و جو کرد.انتخاب وزیر علوم،بهداشت و آموزش و پرورش دولت چهاردهم که بر گرفته از مشورت از دانشمندان و اساتید و سیاسون برجسته بدون تفکرات حزبی بود میتوان روشنی بخش،تعالی بلوغ سیاسی مردم در دهه های آینده باشد.
و اما نکته ای که میتواند تمام تلاش های موفق مجلس و دولت را نا موفق نماید،انتخاب روسای دانشگاه های وزارت بهداشت و علوم بدون مشورت از اعضای هییت علمی آن دانشگاه و بر اساس فشارهای سیاسی و حزبی است.
خطی مشی که بر خلاف اندیشه رییس جمهور محبوب و به قولی تابو شکن است.دلسوزان و سازندگان دانشگاه ها اعضای هیئت علمی و پرسنل آن هستند که میتوانند در انتخاب رییس دانشگاه نقش بسزایی ایفا نمایند، دانشگاهی که نقش بسزایی در امید بخشی،رشد و انگیزه برای فرزندان این مرز و بوم و اساتید آن دارد، دغدغه ای که مقام معظم رهبری و رییس جمهور شخصا بار ها در سخنرانی خود بیان نموده اند.
انتخاب شخصی که از فرزند همان دانشگاه بوده و تربیت فرزندان ما را مانند فرزند خود میداند میتواند جهشی بزرگ در پبشرفت این مرز و بوم داشته باشد.
خرسند از آنیم که دولت چهاردهم بدون توجه به فشارها و توصیه ها، کابینه ای از دل مشورت،وفاق و همه گیری سیاسی و اجتماعی بر اساس لیاقت انتخاب نموده و چشم به راه انتخاب مدیران اجرایی و بدنه میانی دولت که از همین مشی بوجود بیاید.
