برنامه ای برای احیای ببر مازندران

یک مطالعه جدید که در مجله Biological Conservation منتشر شده است، کلیات برنامه این محققان را برای به نوعی احیای ببر مازندران با استفاده از ببر سیبری که یک زیرگونه و به لحاظ ژنتیکی شبیه ببر مازندران است، ارائه می کند.
نویسندگان این مطالعه در مقاله خود نوشتند که فنوتیپ (خصوصیات فیزیولوژیکی یا بیوشیمیایی) ببرهای سیبری با شرایط خشک آسیای مرکزی به عنوان زیستگاه در نظر گرفته شده برای برنامه احیا سازگار است.
در گذشته ببرهای مازندران در ترکیه، بیشتر قسمت های آسیای مرکزی و کشورهایی از جمله ایران و عراق و شمال غرب چین یافت می شدند، اما در اواسط قرن بیستم به دلیل شکار بی رویه آنها ، از دست دادن زیستگاه و کمبود غذا کاملاً منقرض شدند.
محققان زیستگاه های جدید را برای برنامه احیای ببر مازندران با در نظر گرفتن میزان استفاده مردم از این مناطق انتخاب و نتیجه گرفتند که نویدبخش ترین مکان در دلتای رودخانه ایلی در مجاورت ساحل جنوبی دریاچه بالخاش است که مساحتی حدود هفت هزار کیلومتر مربع دارد.
براساس مطالعه محققان، گراز وحشی، گوزن بخارا و گوزن های کوچک منبع اصلی شکار این ببرها در منطقه یاد شده خواهند بود و لازم است که جمعیت این ببرها به سطوح 'پایدار' برسد، هر چند این کار بیش از یک دهه طول خواهد کشید.