گر چه این سیل برکاتی هم داشته که از جمله آنها می توان به پر شدن سدها، سیراب شدن تالاب ها و تقویت منابع آب زیرزمینی اشاره کرد، اما یکی از مهمترین جلوه هایی که در این حادثه با شدت و حدت هر چه تمام تر بروز و ظهور کرد، همبستگی مردم برای مهار خسارات ناشی از حادثه بود.
در بسیاری از مناطق سیل زده، مردم با حداقل امکانات تلاش کردند گل و لای ناشی از ورود سیلاب را خارج کنند و وضعیت را به حالت سابق برگردانند. بیش از همه اما «سیل بند انسانی دهلاویه» بازتاب فراوانی داشت. تصاویری که نشان می داد عده ای با دست خالی، خودشان را در ورودی سیلاب قرار داده و نمی خواهند اجازه دهند که ورود آب، خسارت بیشتری ایجاد کند. از این تجربه موفق باید یاد بگیریم و با تکیه به مردم بر مشکلات فائق آییم.
نقدینگی موجود در کشور، پیوسته در حال افزایش است. نقدینگی یه سکه دو روست که در صورت استفاده صحیح می تواند انقلابی در اقتصاد کشور ایجاد کند، اما عدم هدایت آن می تواند همچون سیلابی ویرانگر، زیرساخت های اقتصاد کشور را تخریب کند.
آثار منفی سرریز کردن سیل نقدینگی سرگردان به بازارهای دلالی و سفته بازی یا خرید و فروش کالا و مسکن با نیت تاثیرگذاری بر قیمت، تا مدت ها در کشور خواهد ماند و همه از آن آسیب خواهند دید.
اما این سیل را چگونه می توان مهار کرد؟ آیا راهی برای کنترل آن وجود دارد؟ آیا می توان روشی را انتخاب کرد که آثار مثبت این حجم نقدینگی را افزایش دهد؟
واقعیت این است که نقش مردم به عنوان مالکان این نقدینگی در مهار و هدایت آن بسیار مهم است. مردم می توانند به درستی تصمیم بگیرند که این حجم بزرگ از پول را به سمت کدام بازار هدایت کنند تا هم آسیبی به آن بازار وارد نشود، هم تبعات منفی برای اقتصاد کشور ایجاد نکند و هم دیگران را به ورود به آن بازار تشویق کند.
سفته بازی، گرچه ممکن است در کوتاه مدت سودهای اندکی نصیب بازیگران این بازار کند، اما در میان مدت و بلند مدت اثرات مخربی برای همه جامعه خواهد داشت. با اتکا به سیاست های راهبردی بانک مرکزی و نیز با تحلیل درست آثار مخرب سفته بازی، سیل نقدینگی را هم مردم می توانند مهار کنند.
*محمد رضا حسین زاده مدیرعامل بانک ملی ایران
