کار تئاتر کودک برای ما نشانه رفتن به سمت خانواده است

به گزارش استنادنیوز ؛ قاسمیان سال ۶۸  اولین کار کودک را به عنوان دستیار و بازیگر نمایش جنجال در جنگل به کارگردانی دکتر حسن دولت آبادی آغاز نمود. بعد از آن با تشکیل کارگروه تئاتر صحنه واحد کودک و نوجوان به سرپرستی آقای ابوالحسنی و گروه ثبتی درجه الف تنها گروه ثبتی درجه الف مازندران، وارد فعالیت در این حوزه شد و تاکنون حدود ۱۰ کار کودک برای عموم اجرا نمود.

اولین کار تئاترکودک وی در صحنه با عنوان بازی، بازی، بازی که در دست چاپ  نیز می باشد با کودکان زیر ۱۰ سال در سه شب اجرا شد. ملکه های کندو، عروس بهار نارنج، کچل عاشق، نمایش دوما، پاشو، پاشو وقت نیست، گربه انگلیسی از جمله کارهای این هنرمند می باشد.  روباه مهربان که 15 سال پیش هم در بابل به روی صحنه رفته بود اکنون با ترکیب  همان کودکانی که به نوجوانی و بزرگسالی رسیدند، به روی صحنه می رود در واقع این نمایش ترکیبی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان است. تمام نمایش های مهدی قاسمیان به طور مستقیم به مسایل اجتماعی مثل خلاء بازی، آشفتگی و بی نظمی، بهداشت عمومی، حفظ محیط زیست و معضلات خانواده  اشاره دارد.
نویسنده و کارگردان کمدی موزیکال روباه مهربان، گفت: اصرام این است تا به عنوان یک عضو از خانواده بزرگ هنر بابل ضمن معرفی جامعه خبرنگاران به فضای فرهنگی، آنان را درگیر خبرهای فرهنگی کنم.
مهدی قاسمیان در جمع خبرنگاران، افزود: بنده بعد از ۳۰ سال فعالیت هنری در بابل، متاسفانه برخی مواقع شاهد بی اطلاعی شهروندان در خصوص کارتئاتر در بابل هستم و این بدین معناست کسانی که وظیفه نقد و تحلیل دارند در این زمینه کم‌کاری کردند لذا به جای اشکال باید مسیر همکاری را فراهم کنیم.
وی افزود: من به عنوان کسی که کار تئاتر می کنم، باید بتوانم با مخاطبان گسترده تئاتر ارتباط برقرار کنم، قشر تأثیرگذار خبرنگار را معرفی کنم و خبرنگار هم جریان فرهنگی شهر را به جامعه معرفی کند.
این هنرمند تئاتر در خصوص هدفش از نمایش " روباه مهربان" اظهار داشت:  من از دو سو با خانواده سر و کار دارم. اول از سال ۶۸  که وارد جریان تئاتر کودک شدم و از سوی دیگر در سال ۷۰  که معلم شدم و این پروسه زمانی مرا درگیر خانواده‌ها کرد. لذا به تدریج شاهد فروریختن آجرهای خانواده این شهر هستم و کار تئاتر کودک برای ما نشانه رفتن به سمت خانواده است. باید باور کنیم خانواده در خطر است و در این زمینه با چالش روبرو هستیم و به جای حرف  باید عمل کنیم و نمایش یکی از راه هایی است که بتوانیم خانواده ها را متوجه این چالش نماییم.
وی ادامه داد:  این تئاتر را ۱۵ سال پیش اجرا کردم و اکنون بعد از ۱۵ سال این نمایش را با رویکرد جدید نوشتم و تکرار مجدد آن بدین معناست که خطر نه تنها حل نشد بلکه ابزار گسترده ای چون فضای مجازی، رسانه های بی در و پیکر و بی دفاع بودن فرهنگ حال حاضر، می تواند چشم انداز آینده را به ما گوشزد کند و این روند سرمایه اصلی ما که خانواده است را دچار چالش کند.
قاسمیان گفت: اگر صحبت از زندگی اسلامی ایرانی داریم باید باور کنیم کانون خانواده در خطر است و همین سبب شد این تلاش فرهنگی را به بهانه کودک و نوجوان، صرف خانواده‌ها کنم در واقع این نمایش برای خانواده، آماده شد نه کودک و نوجوان.
این نویسنده و کارگردان تئاتر در پاسخ به اینکه نمایش "روباه مهربان" چقدر در حل چالش های خانواده ها تاثیر دارد، بیان داشت: من به این امر زیاد معتقد نیستم ما باید نشانه های آماری داشته باشیم. روباه مهربان ۱۵ سال پیش باعث شد من اولین دوره های تئاتر کودک را با رویکرد مهارت های زندگی شروع کنم. آن دوره با ۵ هنرجو کار آغاز شد و اکنون 4 آموزشگاه در بابل حال کار تئاتر کودک است.  فکر می‌کنم  باید تئاتر را از طریق خانواده، وارد خانواده‌ها کنیم.  بعد دیگرش این است که از توانایی‌های تئاتر که به عنوان سایکودرام و دراما تراپی صحبت می‌شود، امروزه به عنوان یک راهکار پذیرفته شده در بابل به آن نگریسته می شود. وقتی مشاوران و روانکاوان بابل و شهرهای اطراف، کودکان و نوجوانان مواجه با چالش های رفتاری را به من معرفی می‌کند یعنی اینکه بخشی از این شهر تئاتر را درمانگر یافته است. بعد سوم اینکه تئاتر یک هنر زنده است، امکان ندارد اثری با رعایت قواعد درست تئاتر و باورهای انسانی کار شود و تأثیر نگیرد. نشانه اش همین برنامه رونمایی است که صرفا با یک اطلاع رسانی مجازی استقبال خوبی داشته است.
قاسمیان در خصوص مشکلات فرا روی این هنر عنوان کرد: وقتی ما به دنبال داروی معجزه آسا هستیم از درمان ناامید شده ایم. تئاتربه هنرمندان باسواد، متعهد و مردمی نیاز دارد. مسئولانی که تعریف تئاتر را بدانند، مخاطبی که تئاتر را به عنوان یک نیاز اساسی درک کند و این مثلت به شکوفایی تئاتر ختم می شود اما در هر سه مورد مشکل داریم .
وی ادامه داد: نگاه من در این سه مورد این است  مردم احساس نیاز کنند و برای نیازشان پشتوانه تئاتر شوند. در واقع پدر هنر تئاتر مخاطب است نه هنرمند و مسئول به دلیل اینکه هم هنرمند و هم مسئول خودش مخاطب است تا موقعی که فرزندان روسای ادارات و مسئولان ما دچار چالش نشوند و رو به هنر نیاورند، امیدوار نیستم خودشان درکی از هنر داشته باشند. واقعیت این است که ما به یک موج اجتماعی غیر اداری نیاز داریم که سد کج فهمی اداری را بشکند لذا  اگر به دنبال هرگونه تاثیر گذاری هستیم، ضروری است تا هنرمند از لاک خود خارج شود و نیاز زمان را درک کند و دلش را با دل جامعه تطبیق دهد تا با این معادله از مثلث برمودا خارج شویم.
قاسمیان در پایان متذکر شد: به کارگیری رسانه در اخبار هنری و آموزش خانواده و به عبارت بهتر تربیت خانواده از طریق تئاتر دو عامل مهم برای بنده  تلقی می شود