به گزارش استنادنیوز؛ در بیانیه شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه شمال آمل درخصوص ابراز ارادت خاص عزت‌الله یوسفیان نماینده مردم آمل در مجلس شورای اسلامی نسبت به رئیس جمهور آمده است: چگونه جوهری صامت عقده دل وا کند و بغضی فروخرده را به رشته تحریر درکشد، این مختصر سطور که با خون آب دل بر صفحات کاغذ نقش می‌بندد در پی چیزی جز انذار و تنبه نیست.
همگان خوانده‌ایم احدوثه‌ها را و شنیده‌ایم اسطوره‌ها را؛ بوده‌اند سلاطینی و کنارشان ملازمانی، از آنان قلدری و جسارت و از اینان زبونی و حقارت! ولی دو صد افسوس که از پی سالیان نظامات شاهنشاهی رگه‌هایی خفیف از آن آداب جاهلی برجای مانده است، آن هم نه در میان کوردهات‌ها که در صحن مجلس شورای اسلامی و آن هم نه در میان قشر عوام که در جمع نخبگان مردم.
چندی قبل در میان انبوهی از اخبار، خبر بوسه‌گان عشق نماینده‌ای بر دستان ریاست جمهوری بهت همگان را برانگیخت و تحیر را بر چهره‌ها فرونشاند.
رفت و رفت و رفت تا قرعه فال به‌نام من بیچاره زدند! آنجا بود که سستی را در بازوان و کرختی را در اعضای شهر حس کردم.
چه بر سرمان آمده است، چه می‌کنند با شرف و عزت‌مان، چه می‌کنند با آبروی‌مان، چه می‌کنند با روح سلحشوری‌مان ... چرا بوسه؟!
چرا باید کسی در قامت یک شهر به خود اجازه این خفت را دهد و در پی آن هزاران عذر بدتر از گناه ببافد، مگر نمی‌توانستید با چانه‌زنی وظایف خود را پیش ببرید؟ مگر نمی‌توانستید با ساز و کار قانونی منافع ما را حافظ باشید؟ مگر نمی‌توانستید با قدرت و کلام نافذ حق ما را بستانید؟ آیا برای بر باد دادن حیثیت ما، راه دیگری هم بود که از آن فرو نگذارید؟!
آیا برای خوش‌خدمتی به این و آن کاری نبود تا غیرت‌مان را به بازی نگیرید؟ به‌راستی جز دیپلماسی بوسه، منشی دیگر نیافتید تا عزت‌مان را جریحه‌دار نکنید؟ آیا شما وکالت بوسه مردم را داشتید؟!
اما بدانید بهایی که در آن، هم شأنیت خود و هم کرامت همشهریان‌تان را بدان فروخیتد گران بود، بسیار گران.
حال به‌جای توبه و عرض معذرت به ساحت مردم این شهر، گزافه‌گویی می‌شود تا عمل شنیع خویش را تطهیر کنند و منطق ماکیاول را نصب‌العین خود قرار داده و هدف را توجیه‌گر وسایل دانسته تا به هر سو متشبث شوند و نام خود را نیز در زمره مشتاقان اباعبدالله(ع) ثبت می‌دانند!
دیاری که هر وجب از خاک آن بوی خون غیرت و حماسه‌های دلیرمردان‌مان را دارد و در و دیوارش هنوز هم میراث آن زخم کهنه را بر دوش می‌کشد چگونه تاب این حقارت را بیاورد؟!
و به‌راستی که هنوز هم منطق عاشورایی بوی غربتش از میان نخبگان برمی‌خیزد، منطقی که استقامت و غیرت ز هرچه غیریت را میراث‌مان کرده است و درس آزادگی را در کلاس بندگی می‌آموزد که ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه الا تخافوا و لا تحزنوا.
