در ادامه این یادداشت آمده است: مرگ پیش از آنکه پایانی باشد بر زندگی این جهانی آغازی است و تذکری که همه بدانیم این دنیای فانی را قدر و منزلتی ابدی نیست.
سال گذشته خبر درگذشت شادروان فرامرز درخشنده ، خبرنگار پیشکسوت و باسابقه مطبوعات و خبرگزاری استان موجب تالم و تاثر شد.
از محبوبیتش در بین جامعه کارگری که هرچه بگویم کم است و بیهوده چرا که آنان شما را چون پدری دلسوز و برادری هواخواه همیشه در کنار خود داشتند و امروز غم عظیمی در دل و جانشان چنگ انداخته است و دلتنگی امانشان نمی‌دهد.
هر کس که با کار و کارگر و رسانه آشناست می‌داند که فرامرز درخشنده آن چنان که برای فرزندانش دل می سوزاند با وجود بیماری که داشت برای خبر و رسانه و کار و کارگر به آب و آتش می زد .
بعد از یکسال از درگذشت این فرهیخته عزیز؛ خبرنگار پرتلاش، زحمتکش و بی ادعا که همیشه حامی قشر کارگر و ضعیف جامعه بود , ضایعه تلخی بود که جامعه رسانه ای مازندران را عزادار کرده بود.
آن مرحوم در طول حیات مادی خویش مهربانانه و متعهدانه وبر اساس بینشی عمیق قلم زد و سرمشق نسل بعدی خود گشت.
مرد آفتابی رسانه مازندران، شاید دغدغه نان داشت ولی هیچ‌وقت خود را بر دیگری ترجیح نداد و همیشه در انجام کارهای خیر پیش‌قدم بود که از جمله آن می‌توان به اصرار بر اتحاد و دوستی بین جوانان و پیشکسوتان رسانه‌ای استان و جامعه کارگری اشاره کرد.
هیچ گاه از خاطر نخواهد رفت که فرامرز درخشنده تا بود نماد اخلاق رسانه‌ای در مازندران بود و همیشه نامهربانی‌ها را از یاد برد ولی خودش را در دل ما و حافظه رسانه‌های حامی دردمندان ثبت کرد.
علی بابایی کارنامی
