علی محسن پور داور برجسته کاراته و جانباز قائمشهری جنگ تحمیلی به دیار باقی شتافت

علی محسن پور متولد ۱۳۴۵ در شهرستان قائمشهر، کاراته را از سال ۱۳۵۹ زیر نظر استاد صمدی در سبک کان ذن ریو شروع کرد و جزء اولین نفراتی بود که درجه کمربند قهوه ای را در شهرستان به دست آورد.

وی از سال ۱۳۶۵به همراه استادش وارد عرصه ی داوری شد. در سال ۱۳۷۰ اولین درجه ملی را در داوری دریافت نمود و تا پایان سال ۱۳۸۰ موفق به اخذ درجه ممتاز ملی شد. سپس برای ارتقا درجه داوری به غرب آسیا اعزام شد و در آنجا هم توانست دو درجه کسب نماید.

از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۹ در چندین مرحله کلاس های آسیایی شرکت کرد و در سال ۱۳۹۰ به عنوان مدرس فدراسیون کاراته انتخاب شد و در کمیته داوران به عنوان مدرس استان ها مشغول به تدریس شد.

علی محسن پور ، ۹ سال به عنوان رئیس شورای داوران استان مازندران فعالیت دارد. همچنین ۱۵ سال به عنوان رئیس کمیته داوران سبک شوتوکانWSKF مشغول به فعالیت است و ۱۸ سال به عنوان نماینده سبک شوتوکان WSKF در استان مازندران می باشد.

در اواخر سال ۱۳۶۱ بود وقتی 16 سال سن داشت برای اعزام به جبهه شناسنامه خود را تغییر داد اما مسئولان متوجه شدند و از اعزام وی به جبهه جلوگیری کردند تا اینکه با پیگیری های فراوان ، در سومین درخواستش برای اعزام به جبهه موافقت شد و به همراه پدرش به منطقه توتمان دولبه کردستان اعزام شدند.

به خاطر آمادگی بدنی به گروه شناسایی فرستاده شد. وی تا سال ۱۳۶۷ در مناطق جنگی رفت و آمد داشت و حدود ۵۷ ماه از عمرش را در جبهه ها سپری کرد که بیشتر آن در منطقه کردستان بود.

اواخر سال ۱۳۶۴ با ۱۹ سال سن به عنوان مسئول آموزش نظامی اردوگاه توتمان دولبه انتخاب شد و بعد از آن هم به عنوان مسئول آموزش سپاه قدس دیوان دره انجام وظیفه کرد.

در عملیات کربلای ۲ یک پای علی محسن پور تیر خورد که نزدیک به ۲۱ روز با آن وضعیت در منطقه حضور داشت. همچنین در عملیات های کربلای 2 ، 3 ، 4 و 5 حضور فعال داشت که در نهایت در یکی از مناطق کردستان به کمین دشمن افتاد که پای چپش ۴ تیر خورد و ترکش هایی هم به بدن، دست و صورتش اصابت کرد.

در سال ۱۳۶۵ به خاطر برخورد امواج گلوله تانکی که در نزدیکی وی به زمین خورد ۳ تا ۴ ماه تعادل جسمی خود را از دست داد اما با ورزش و فیزیوتراپی توانست دوباره راه برود.

اما متاسفانه پس از گذشت سال ها از این اتفاقات، در سال ۱۳۸۹ در مسابقات جهانی ژاپن به یکباره دست و پاهایش مجدداً از حرکت ناتوان شد.

او بعد از عمل جراحی که در ناحیه نخاع وی صورت گرفت، دیگر توان راه رفتن را پیدا نکرد و سالها با این درد مانوس گشت ولی هیپگاه از فعالیت خود در عرصه ورزش، خصوصا کاراته دست نکشید.

وی در ساعت 6 صبح روز 16اسفند 95 در بیمارستان آراد تهران بعد از تحمل سال ها درد و رنج ناشی از جنگ تحمیلی چشم از جهان فرو بست.

منبع: خبرگزاری برنا