چرا دانشگاه با مردم به زبان بولدوزر صحبت می کند ؟

به گزارش استناد، آنچه در این میان سوال برانگیز شد، بی مهری این دانشگاه به همسایگانی بود که سال ها در جوار او جوانی را به پیری رساندند، شاید اگر به جای این محیط فرهنگی و علمی، دستگاه یا سازمان دیگری کمر به تخریب منازل اطراف می بست چندان تعجب آور نبود.
از این دانشگاه انتظار می رفت همانگونه که ساعات بسیاری را صرف آموزش اخلاق به دانشجویان می کند، کمی هم از مباحث نظری دور شده و رفتاری در شان یک محیط تربیتی در پیش می گرفت.
چند ماهی است که ساکنان این محله با تجمع در مقابل دانشگاه ، شورای شهر و ارسال نامه های متعدد به مسئولان وقت دستگاه های مرتبط درخواست رسیدگی به وضعیت خود را دارند .
دعوای دانشگاه الزهرا با ساکنان محله شهامتی به 17سال پیش باز می گردد ، همان روزی که این دانشگاه نامه تخلیه ساکنین را به استناد مصوبات قانونی دریافت کرد .
در آن سال به دنبال درخواست دانشگاه از وزارت‌علوم برای گسترش فضا، اسناد این واحدهای مسکونی دولتی برای بهره برداری از 13هزار متر زمین در اختیار این دانشگاه دخترانه قرار گرفت این درحالی است که مستاجران چند سال بعد با اخطار دادگاه برای تخلیه ازاین مسئله مطلع شدند.
اما این مسائل به سال ها قبل تر مربوط می شود، داستان املاک اطراف دانشگاه الزهرا هم به امروز و دیروز ارتباط ندارد، به سال ها قبل باز می گردد، به 1317 خورشیدی، زمانی که در منطقه کنونی ده ونک تهران٬ کارخانجات شماره 5 مخصوص تولید ابزار ایجاد شد. واحدهای مسکونی اطراف کارخانه ساخته و مقرر شد به عنوان مسکن به کارگران تعلق گیرد. این کارخانه وظیفه تولید نیمکت و اقلام آموزشی را به عهده داشت. در سال 1353 کارخانه تغییر کاربری داد و به کارخانه تجهیزات ایمنی راه‌ها تبدیل شد.
به گفته اهالی ، هنگام تسویه حساب واحد صنعتی همه متعلقات به جز منازل، از آنها پس گرفته شد .
در دوره دولت های نهم و دهم احمدی نژاد ماجرا به شورای حل اختلاف کشیده شد. اهالی ده ونک در همان سال‌ها و در اعتراض به این اتفاق در خیابان پاستور تجمع کردند. بعد از رایزنی دولت با ساکنان این منازل ماجرا مسکوت ماند و اطلاعیه‌ای برای اهالی محل و ساکنان صادر نشد.
اما در سال های اخیر دانشگاه الزهرا مجدد پیوست زمینه های اطراف به املاک خود را در خواست کرد که طبق مستندات قانونی دستور تخلیه ساکنین داده شد .
تجمع اعتراضی ساکنان محل در ماه های گذشته به انحا مختلف از جمله حضور در محل دانشگاه بازخوردهای بسیاری داشت .
چند روزی است که پس از یک وقفه یک ماهه دوباره مسئله تملک دانشگاه الزهرا بر زمین های اطراف این دانشگاه به چالشی برای همسایگان بی پناه این دانشگاه تبدیل شده است و روز گذشته نیز استقرار بولدوزرها بر بار بحران این مسئله افزود.
در ماه های اخیر برخی از سکنه که عموما سالمند هستند، به ناچار محل را تخلیه کرده و اجاره نشینی را در پیش گرفتند، اما برخی دیگر ماندند. حال دانشگاه الزهرا می گوید تحملش طاق شده و باید به هر ضرب و زور هم که شده املاک خود را پس بگیرد .
یکی از این ساکنین این محل در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: این منازل بیش از 100 سال قدمت دارند. از سال 1317 در این خانه ها زندگی کرده ام. این خانه ها را پدرم ماهانه از کارخانجات شماره 5 مخصوص تولید ابزار خریداری کرده بود اما در آن سال ها به دنبال سند این ملک نرفته بود و مسئولان کارخانه هم هنگام بازنشستگی و تسویه حساب همه چیز جز این خانه را از پدر من پس گرفتند.
وی افزود: البته در آن سال ها، بسیاری از خانه ها بدون سند بودند اما دانشگاه الزهرا در این سال ها با تهیه یک سند و اخذحکم تخلیه یک عده بی پناه کرده است.
یکی دیگر از این ساکنان که بانویی 60 ساله است، به خبرنگار ایرنا گفت: دانشگاه الزهرا در چند ماهه گذشته 90 خانواده را بی خانمان کرده و در مقابل هم مسئولان دانشگاه به جای دلجویی، با برخوردهای تند و غیر اخلاقی خود قصد تحقیر افراد را دارند.
یکی دیگر از ساکنان معترض مقابل دانشگاه الزهرا به خبرنگار ایرنا گفت: هر بار که در این سال ها با مسئولان دانشگاه الزهرا صحبت کرده ایم، با بی رحمی تمام کار خود را قانونی اعلام می کنند.
وی ادامه داد: تخریب سکونت گاه تعداد زیادی خانوار ممکن است قانونی باشد اما بی شک غیر انسانی ترین کار است. دانشگاه الزهرا به قدری بزرگ است که می توانستند ساختمان های بسیاری را در محوطه خود جای دهند اما گویا مدیر دانشگاه توسعه اراضی را در اولویت اول خود قرار داده است.
یکی دیگر از این شهروندان معترض به ایرنا گفت: دانشگاه تهران تعداد بسیاری واحدهای مسکونی موقوفه دارد اما نه تنها اجاره بها دریافت نمی کند بلکه به ساکنان آن اجازه می دهد تا زمانی که در قید حیات هستند دراین منازل سکونت گزینند ، اما دانشگاه الزهرا در وضعیت نابسامان اقتصادی بدون هیچ گونه کمکی با بی رحمی تمام به فکر توسعه املاک خود است .
وی افزود: حکم تخلیه منزل در مهلتی 7 روزه را به دست پدر پیر من دادند. پدرم که درآمدی جز یک حقوق بازنشستگی ندارد، چگونه و کجا به سراغ سرپناه برود ؟
هر چند که به نظر می رسد این حق را باید برای دانشگاه الزهرا قائل شد که زمین های اطراف خود را به استناد اسناد و مدارک باز پس بگیرد ، اما اخلاق انسانی و اسلامی ایجاب می کند که وضعیت کنونی و مسائل همسایگان خود را که عموما سالمند هستند در نظر بگیرد ، مردمی که به جز این منازل کلنگی هیچ مامن دیگری ندارند و ضعیف تر و درمانده تر از آن هستند که بتوانند در مقابل ماشین های مکانیکی تخریب جان سالم بدر برند .